Historia „czerwonych autobusów” w Kędzierzynie – Koźlu
Początki MZK w Kędzierzynie - Koźlu Sp. z o.o. sięgają 1967 roku, gdy w odpowiedzi na potrzeby lokalnej ludności i dużą zależność samodzielnych wtedy miejscowości: Kędzierzyna, Koźla, Kłodnicy oraz Sławięcic narodziła się koncepcja utworzenia komunikacji miejskiej. Szybko rozwijający się przemysł chemiczny i maszynowy wymagał zorganizowania transportu zbiorowego dla mieszkańców. Działająca już wówczas Państwowa Komunikacja Samochodowa nie była w stanie sprostać stale rosnącej liczbie pasażerów, dlatego w sierpniu 1968 zapadła decyzja o powołaniu komunikacji miejskiej.
Początki nie były łatwe. Szczególnie wiele trudności sprawiło zabezpieczenie odpowiednio dużego terenu pod bazę zakładu. Ostatecznie wytypowano miejsce przy ulicy Kozielskiej po byłej przetwórni owoców z założeniem, że jest to rozwiązanie tymczasowe. Warunki były prowizoryczne – z braku miejsca autobusy stacjonowały wzdłuż ulicy Tartacznej i na Placu Wolności, a zaplecze techniczne stanowiła jedna hala z czterema krótkimi kanałami - nieogrzewana, pozbawiona wyciągu spalin, z bardzo skąpym wyposażeniem narzędziowym. Sprawne działanie ówczesnego zaplecza technicznego było zasługą niezwykle zaangażowanej załogi, która braki sprzętowo - narzędziowe nadrabiała zaradnością oraz zadziwiającą nieraz pomysłowością.
Po pokonaniu szeregu barier 1 maja 1969 roku na ulice wyjechał pierwszy tabor - osiemnaście autobusów marki San H-100. Uruchomione zostały trzy linie o łącznej długości 40 km, obsługujące Kędzierzyn, Koźle, Koźle Rogi, Kłodnicę, Azoty, Kuźniczki oraz Blachownię.
Kiedy okazało się, że zrezygnowano z budowy nowej bazy, rozpoczęto rozbudowę i modernizację dotychczasowej. Znowu nieoceniona załoga stanęła na wysokości zadania – kierowcy, konduktorzy i mechanicy ruszyli do prac budowlanych, hydraulicznych i murarskich (nawet ówczesna prasa rozpisywała się na temat ofiarności ochotników czynu społecznego z MPK). Powiększono plac postojowy, dzięki czemu autobusy mogły wreszcie stacjonować w jednym miejscu. Własnymi siłami przebudowano halę warsztatową, przystosowano kolejne obiekty pod stanowiska kanałowe oraz wybudowano i wyposażono myjnię z odstojnikiem i stację diagnostyczną. Kolejnym przedsięwzięciem była budowa dyspozytorni, w której do dziś mieszczą się pomieszczenie dyspozytora, zaplecze działu eksploatacji oraz zaplecze socjalne kierowców. W 1992 roku modernizacji doczekała pochodząca z początku XX wieku kotłownia parowa - stara instalacja zastąpiona została nowoczesną, ekologiczną, zasilaną olejem opałowym. W kolejnych latach w miarę możliwości modernizowano siedzibę administracji oraz plac manewrowy. Stacja paliw, dziś wyposażona w bezobsługowy elektroniczny system tankowania, początkowo składała się z jednego zbiornika paliwa o pojemności 15 tys. litrów i dystrybutora obsługiwanego ręcznie.
Szczytowym pod względem liczby posiadanych autobusów i przewiezionych pasażerów był rok 1985 - posiadaliśmy wówczas 80 autobusów, a z naszych usług skorzystało ponad 28 mln osób. W chwili obecnej obsługujemy 11 linii o łącznej długości 160 km. Dysponujemy 46 autobusami, którymi rocznie przewozimy ok. 8,5 mln osób. Mniejsza liczba pasażerów w stosunku do lat ubiegłych spowodowana jest głównie zarobkowymi wyjazdami mieszkańców Kędzierzyna - Koźla za granicę oraz wysokim stopniem zmotoryzowania lokalnego społeczeństwa.
W ciągu 45 lat istnienia MZK nasz tabor stanowiły autobusy: wspomniane wcześniej Sany H-100, Autosany: H9-35, H6, Jelcze PR-110, Jelcze: M-11, MB-121.
Dziś mieszkańców Kędzierzyna – Koźla wożą:
· Ikarus 415.22 pierwsze w naszej flocie autobusy z automatyczną skrzynią biegów ( #204 - 207);
· Ikarus 260.73A ( # 208);
· przegubowy Ikarus 280.58 ( #312);
· Solaris Urbino 12 ( # 150 – 170);
· SOR BN 8,5 –autobusy klasy midi ( # 4 - 11)
· Mercedes Benz Citaro 530G ( # 300) – nasz najnowszy przegubowy nabytek – patrz „Mercedes Citaro w MZK Kędzierzyn-Koźle” http://www.mzkkk.pl/0,104,aktualnosci.html
· Solaris InterUrbino ( # 1) – autobus przystosowany do przewozów międzymiastowych.
· Kapena Cacciamali Iveco 65C ( # 2,3)
W miarę możliwości finansowych oraz dzięki pozyskanym środkom unijnym z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Opolskiego na lata 2007 - 2013, sukcesywnie wymieniamy wysłużony, nieekonomiczny tabor na nowy, spełniający wysokie normy ekologiczne EURO 5 i EEV. Zastosowanie innowacyjnych rozwiązań przy konstrukcji nowoczesnych autobusów powoduje, że ich parametry techniczne są bardziej przyjazne dla środowiska - istotny jest zwłaszcza jak najniższy poziom emisji spalin. Jednocześnie, mając na względzie stałe podnoszenie komfortu jazdy pasażerów, zakupujemy tylko autobusy niskopodłogowe.
Z biegiem lat zmieniała się forma organizacyjna i nazwa przedsiębiorstwa. W okresie od 1 października 1979 roku do 30 września 1983 roku Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji wchodziło w skład Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w Opolu. 1 października 1983 roku znowu stało się samodzielną jednostką. W listopadzie 1991 roku ponownie powołany został Miejski Zakład Komunikacyjny, jako zakład budżetowy podlegający bezpośrednio Radzie Miasta. W dniu 1 października 2011 roku zakład budżetowy został przekształcony w spółkę prawa handlowego pod nazwą Miejski Zakład komunikacyjny w Kędzierzynie- Koźlu Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.
Opracowała Ewa Blahut
